Queremos compartir con todos os nosos lectores, neste Día das Letras Galegas, unha poesía inédita do homenaxeado deste ano, Xosé Filgueira Valverde. «A conacha da Maruxa», escrita polo erudito pontevedrés na súa vellez, foi un achádego casual do investigador Davide Castro que hoxe amosamos ao mundo.
A conacha da Maruxa
A conacha da Maruxa
tiña sitio para Necha,
para Amado e mais para Mucha
e mais para o fillo da Conexa.
O furado sempre estaba
máis baleiro que a Igrexa,
máis baleiro que nunha estrea
dunha peli de Antón Reixa.
Como ri a condanada,
¡sempre ten quen ben a queira!
Parrocha indómita con horror vacui,
¡que ben fode a moi pelexa!
Conacha, coniña, coneira
¡ti tés sempre quen cha espete!
Vaiche a carne e mais o peixe,
tés a terra e a semente.
O cocido de Carmucha,
as parrochas de Alfonso,
o chourizo e as castañas…
¡todo che entra ata o fondo!
Sempre tapas o furado,
sempre o tapas ben tapado.
¡Ai, conacha do carallo,
se quixeras cha espetaba!
